Alarmbellen gaan af in kunstgrasbranche

ARTIKEL

Mark de Jong, maandag 4 februari 2019

99 sec

Het is vijf voor twaalf in de kunstgraswereld voor sportvelden! De stapel afgedankte kunstgrasmatten wordt almaar hoger en de bergen rubbergranulaat (SBR) en gebruikt (infill)zand ook. We kunnen niet meer zonder kunstgras, maar als we niet met de gehele branche gaan samenwerken om dit probleem op te lossen, wordt er over vijf jaar niet meer gevoetbald op kunstgras.

De levensduur van een kunstgrasmat is grofweg tien tot vijftien jaar. De vervangingsmarkt is groot en daardoor hebben we volop te maken met oude matten met rubber- en zand-infill. De uitzendingen van Zembla de afgelopen jaren hebben de toon gezet. Dat weten we inmiddels allemaal. We hebben de afgelopen decennia in de branche allemaal boter op het hoofd gehad. We zijn druk bezig geweest geld te verdienen met kunstgras en er is veel te weinig nagedacht over wat er gedaan moet worden aan het einde van de levenscyclus van een kunstgrasmat na 15 jaar gebruik. En daardoor zitten we nu met de gebakken peren.

Achter de feiten aanlopen
Het grote probleem is dat recyclen van de oude mat niet eenvoudig is. Er waren twee bedrijven in Nederland die de matten en de infill scheidden en opsloegen. Maar die zijn daarmee gestopt. Het punt is dat ze het SBR en het zand nauwelijks opnieuw konden afzetten. We moeten hier dus branchebreed iets aan doen. En ik bedoel dan dat als we het zand opnieuw gaan toepassen als infill bij renovatie, we hiermee in het bestek rekening moeten houden. Gerecycled infillmateriaal is nu nog altijd duurder dan nieuwe infill. Zolang prijs de doorslaggevende factor blijft, komen we niet verder in de verduurzaming van de kunstgrasvelden. Dan blijven we achter de feiten aan lopen.

Gezamenlijke aanpak
Mijn stelling is dat we met elkaar het probleem hebben en dat we het alleen met elkaar kunnen oplossen. Dus niet alleen de opdrachtgever of de aannemer of de adviseur. Ik denk dat we onze individuele belangen aan de kant moeten schuiven en gezamenlijk dit probleem moeten 'tackelen'. De bewustwording neemt gelukkig toe, maar die is er nog niet voldoende. En het is wél vijf voor twaalf!

Stip op de horizon
Om te laten zien dat de branche van goede wil is, is er onlangs een alliantie opgericht van samenwerkende kunstgrasleveranciers en -aannemers. Zij willen de verwerking van end of live-kunstgrasvelden circulair maken. Geld, kennis en ervaring worden gebundeld om kunstgrasvelden nu écht te kunnen recyclen. Prima initiatief! Ik hoop dat dit gaat werken. Ik mis alleen nog de stip op de horizon, een vastomlijnd plan, een visie.
Op 29 januari is er een convenant 'Verwerking kunstgrasmatten' getekend door de verschillende partijen in de branche (aannemers, gemeenten, adviseurs en leveranciers) bij de Branchevereniging Sport en Cultuurtechniek (BSNC). Als voorzitter van het platform adviseurs heb ik ondertekend. Alleen fietsen gaat sneller, maar samen komen we verder. Het laatste woord is hier nog niet over gezegd ...

Mark de Jong is eigenaar en directeur van Malsen Sport en Civiel, specialist op buitensport accommodaties.

REACTIES

		Ewoud van de Wetering Tuesday 5 February 2019

Graag wil ik daar aan toevoegen dat het tijd wordt om te stoppen met alle vervuiling van de infill en het zand door alle chemie die wordt verspreid over de kunstgrasvelden in het kader van algenbestrijding. Het zand is gewoon vervuild. Met behandeling met micro-organismen (MO5 Sport AlgaVelan) is het zand gegarandeerd schoon en beter te hergebruiken. AlgaVelan Nederland Ewoud van de Wetering

		Wiebe van Terwisga Monday 11 February 2019

Beste Mark,
Met belangstelling heb ik bovenstaand artikel gelezen, maar al lezende nam mijn verbazing steeds meer toe!
Ten eerste denk ik dat er een onderscheid gemaakt moet worden tussen enerzijds de bedrijven die inderdaad alleen maar gericht waren op het produceren van de m² ’s en het installeren van zoveel mogelijk kunstgrasvelden en anderzijds bedrijven die al jaren serieus en circulair duurzaam bezig zijn met het oplossen van het ‘einde-levenscyclus-probleem’.
Enkele parallellen: Bij de auto industrie is dat niet anders…. Automerken nemen ook niet zelf de demontage ter hand. Ook ken ik weinig aannemers die de huizen die ze ooit gebouwd hebben ook weer afbreken. Sterker nog: in vrijwel geen enkele industrie neemt de producent de verantwoordelijkheid tot opruimen!
Je hebt gelijk: recycling van oud kunstgras is niet eenvoudig. Laat dat daarom aan de specialisten over. Recycling is anders dan een mat tuften of weven, anders dan een veld installeren of led lampen plaatsen. Vroeger was het toch ook normaal dat de schoenmaker bij zijn leest bleef?
Bij Re-Match is gescheiden zand en infill gewoon verkrijgbaar, conform geldende wet- en regelgeving, tot zo goed als 100% zuiver gescheiden. En de prijzen? Ook nog eens lager dan die van nieuw materiaal!
Circulaire verduurzaming is dus al mogelijk, daarvoor hoeft geen alliantie te worden opgericht. De branche moet alleen iets verder willen kijken dan de landsgrenzen van Nederland. Ook moeten de opdrachtgevers eerst bij zichzelf te rade gaan. Goede recycling begint immers al met een goed bestek. Splits desnoods recycling en vervanging al bij de aanbesteding. Overtuig jezelf dat het duurzaam wordt gerecycled, traceerbaar en gecertificeerd. Naar ons idee dient de verantwoordelijkheid van de opdrachtgever zo ver te gaan.
En ja, we moeten dit probleem samen oplossen, branchebreed. En daarvoor is het nodig de afzonderlijke expertises te benutten, elkaar een positie te gunnen en elkaar aan te vullen! Eigenlijk gewoonweg samen(-)werken….
Toen je dit schreef was je al op de hoogte van de plannen van Re-Match, je was immers, net als ik op het BSNC kunstgras congres. Daar heb ik publiekelijk verteld over deze plannen, dat is ook jou niet ontgaan. Het verbaast me dan ook ten zeerste dat jij met dit artikel wel het probleem benoemd (terecht overigens) maar niet alle oplossingen benoemd die je bekend zijn. Ik ben heel erg benieuwd waarom dit zo is.
Zoals je zegt: Alleen fietsen gaat sneller, maar samen komen we verder!

Tip de redactie